روز پنجشنبه گذشته، یک موسیقیدان اسکاتلندی به نام Caitlin McNeill تصویری از یک لباس را در صفحه تامبلر خود منتشر کرد و در توضیحات آن نوشت که «لطفا مرا راهنمایی کنید، این لباس سفید و طلایی است یا آبی و مشکی؟ من و دوستانم نمی توانیم به یک نتیجه واحد در مورد رنگ آن دست پیدا کنیم.»
پس از این اتفاق، سایت BuzzFeed هم عکس یاد شده را به همراه همان سوال منتشر کرد و بدنبال آن، حتی ذهن کاربران اپلیکیشن هایی چون وایبر و واتس اپ هم به این سوال معطوف شد.
McNeill که گروه موسیقی اش در مراسم عروسی دوستش در یکی از جزایر اسکاتلند اجرا داشت در این رابطه می گوید: یکی از دوستانم در شرف ازدواج بود و مادر عروس عکسی از لباس مورد نظرش را گرفته و برای وی ارسال کرد تا نظرش را جویا شود.
چشم انسان دارای شبکیه است؛ بخشی که تفسیر رنگ ها را بر عهده دارد. علاوه بر این، شبکیه هم حاوی سلول هایی میله ای، دایره ای و مخروطی شکل است که ظاهری بافت مانند به قسمت رنگی چشم می بخشند.
این سلول های مخروطی «رنگ» را می بینند و سلول های «میله ای» سایه را. اما موارد مخروطی شکل تنها زمانی وارد عمل می شوند که نور کافی وارد چشم شود. بنابراین، زمانی که شما لباس یاد شده را سفید می بینید، فرد دیگری آن را آبی می بیند چراکه سلول های مخروطی شکل چشم او نور کافی را دریافت نمی کنند.
سلول های مخروطی شکل در قالب سه اندازه کوچک، متوسط و بزرگ وجود دارند و به رنگ های آبی، سبز و قرمز حساس هستند.
در مورد رنگ مشکی (که طلایی دیده می شود) باید بگوییم که پای پدیده ای به نام ترکیب افزایشی به میان می آید که در واقع حاصل افزوده شدن نورهایی به رنگ آبی، سبز و قرمز است.
نقطه دشوار موضوع اینجاست. در اینجا بهتر است که مقوله دیگری به نام ترکیب کاهشی را هم توضیح دهیم که براساس آن، هرچه رنگ های بیشتری را به یکدیگر اضافه نمایید، نتیجه تیره تر شده تا در نهایت رنگ مشکی حاصل می گردد.
اما در پدیده ترکیب افزایشی، زمانی که سه نور مذکور را به هم اضافه می کنید (نباید آنها را با رنگ های اصلی اشتباه بگیرید) چشمان شما بهترین نتیجه را می بیند که در واقع سفید خالص است.
آبی و مشکی: اینطور می توان نتیجه گرفت که سلول های مخروطی شبیکه چشم عملکرد دقیق تری نسبت به بقیه دارند و به همین دلیل چشمان ما می تواند عمل ترکیب کاهشی را انجام دهد.
سفید و طلایی: چشمان ما در نور کم خوب کار نمی کنند و به همین دلیل، استوانه های شبیکه، رنگ سفید را می بینند و در برابر نور از حساسیت کمتری برخوردارند که این امر نیز منجر به شکل گیری پدیده ترکیب افزایشی و مشاهده رنگ طلایی می شود.
فردی که این تصویر را در تامبلر منتشر کرده هم می گوید، زمانی که روشنایی نمایشگر را کم و زیاد کرده، رنگ لباس هم تغییر می یافته.
البته ناگفته نماند که برخی کارشناسان فاکتورهای دیگری را نیز در این مسأله دخیل دانسته اند.
تقریبا نیمی از مغز انسان به پردازش اطلاعات بصری اختصاص می یابد و آنچه ما به عنوان رنگ دریافت می کنیم نتیجه ادغام ۵ عامل مختلف است. در مورد لباس، نخستین عامل جنس پارچه آن است.
عامل دوم ماهیت نوری است که در آن، لباس دیده می شود. یک شی در نور مستقیم یا تاریکی و روشنی نزدیک به صبح می تواند به رنگ قرمز دیده شود.
مسأله دیگر حسگری است که در دوربین مورد استفاده قرار گرفته و عکس با آن گرفته شده. البته نمایشگر هم در این موضوع نقش دارد و در نهایت سلول های عصبی شبکیه و مکانیزم بینایی مغز نیز بر این موضوع اثر دارند.